Mijn laatste 2 weken!

Begonnen aan mijn laatste 2 weken in Sri Lanka. Met nieuwe energie begon ik aan de nieuwe week. Maandag op de Day Care was er een nieuw meisje (Aelen) en ze was erg verlegen. Niemand van de kindjes ging naar haar toe en de 2 andere vrijwilligers ook niet. Dat vond ik best zielig. Ik ben toen bij haar gaan zitten en we hebben gespeeld met het speelgoed waar ze mee aan het spelen was. In het begin was het allemaal in stilte en na een tijdje begon ze wat Sri Lankaanse (Singalees) woordjes te zeggen. Ik zag aan haar dat ze al wat minder verlegen werd en dat deed me goed! De rest van de tijd is ze bij mij in de buurt gebleven en heb ik haar uiteindelijk met andere kindjes leren samen te spelen. Dat gaf me wel veel voldoening die dag. Aan het eind van de dag, toen de andere kinderen er weer bij kwamen, kwam Kavisha weer naar me toe. Ze is en blijft echt een schatje!! In de middag heb ik het rustig aangedaan. Omdat de andere 2 vrijwilligers eruit waren gepiept toen we de les moesten voorbereiden, heb ik het maar weer in mijn eentje gedaan. Het idee had ik bedacht met Lesley (andere vrijwilliger) maar de uitvoering heb ik alleen gedaan. We hadden bedacht om een theater te maken met dieren en mensen. De mensen hadden de kinderen zelf gemaakt. Dus wij moesten nog de dieren maken. Uiteindelijk hebben Lesley en ik voor een aap, olifant, beer, tijger en giraf gekozen. Over de lesplanning heb ik het al vaker met de organisatie gehad, maar er wordt niks mee gedaan. Wat ik ook zeg ze luisteren er toch niet naar. En aangezien ik de kinderen niet wil verwaarlozen door niks met ze te doen, neem ik het maar op me om toch iets leuks voor ze te bedenken.

Dinsdag waren we redelijk op tijd bij de day care en daar zat Kavisha nog te eten. Ze zag me meteen en begon helemaal te lachen. Toen ze klaar was met eten, kwam ze naar me toe gerend en ging op mijn schoot zitten. Uiteindelijk kwam de zuster haar halen omdat ze naar haar les moest tot 11:30u. Je zag echt aan haar gezicht dat ze dat niet zo leuk vond. Maar het is goed dat de iets oudere kinderen (4-6 jaar) les krijgen in de ochtend! Toen Kavisha naar haar les ging kwam Aelen bij mij zitten. Ze was minder verlegen dan maandag, maar ze wilde alleen maar bij mij liggen en op mijn schoot zitten bij de liedjes. Na de liedjes hebben we een soort parcours gedaan. Ze vinden het altijd leuk om over en onder dingen te gaan haha. Toen ze uitgespeeld waren, hebben we ze op de tafel gezet en zijn we begonnen met het theater. Ze vonden het echt geweldig! Ze waren allemaal super stil en achteraf gingen ze heel hard klappen. Het was leuk om te zien hoe blij ze waren. Op het eind van de dag hebben we eindelijk van de organisatie de tandenborstels gekregen met tandpasta. We hadden hier een tijd geleden al naar gevraagd of het niet mogelijk was om de kinderen dit te geven. Want meer dan de helft van al die kinderen poetst NOOIT hun tanden. De meesten hebben overal gaatjes en de bovenkant van de tanden zijn zwart. Dit doet me echt pijn om te zien! Wat in Nederland zo gewoon is om je tanden te poetsen is dat hier niet. Het wordt gezien als een luxe product en de meeste ouders hebben daar geen geld voor. Dus ik ben echt blij dat wij dit nu voor ze hebben geregeld en hopelijk gaan ze het voortzetten als wij straks weg zijn. Al met al een geslaagde dag op de day care! De terugreis met de tuk-tuk was echter een drama. In mijn tijd hier heb ik nog nooit zo'n slechte rit meegemaakt. De tuk-tuk sloeg om de zoveel meter af en ging nog maar amper aan. We hebben zelfs een aantal keren helemaal stil gestaan en toen deed hij niks meer. Maar uiteindelijk waren we veilig thuis gekomen, alleen was het geen comfortabele rit en deed hij er langer over. Toen we uiteindelijk thuis kwamen, hadden de andere vrijwilligers zowat al het eten van de lunch opgegeten en stonden Evita en ik echt te kijken dat ze niks voor ons bewaard hadden. Dus ja ,toen ik thuis kwam was ik dus niet echt happy. We hebben het beetje dat over was opgedeeld, maar het was veel te weinig. Ik vond het echt asociaal, want ik ben erachter gekomen dat sommigen 2 á 3 borden hebben gepakt, terwijl ze wisten dat er nog 2 mensen moesten komen! Uiteindelijk ben ik maar bij de bakker in het dorpje een broodjes gaan eten. Het was echt lekker en dat voor 30 roepie (18 cent). 'S middags had ik even tijd voor mezelf nodig en heb ik nieuwe foto's geüpload. Dit neemt met de wifi hier meer tijd in beslag dan gedacht haha. En daar na heb ik gekeken hoe ik mijn fotoboek van Sri Lanka wil ontwerpen.

Wat hebben deze kinderen toch een heerlijke fantasie! Amasha had een legoblokje in haar handen en kwam hiermee naar mij toe. Daarna begon ze me op te maken en mijn haren te doen. Dus ze gebruikte het blokje als een soort make up en borstel. Ik moest echt lachen want het was zo leuk om te zien hoeveel fantasie deze kinderen hebben. Van dit soort momenten geniet ik echt! Na de afternoon class, waar niet veel speciaals is gebeurd, liepen we langs de day care en de kinderen waren allemaal weer wakker. Ze kwamen allemaal naar het raam gerend om ons gedag te zetten en toen stak Kavisha haar hand door het gat van het raster om mijn hand vast te pakken. Het gaat echt nog zwaar worden om afscheid van haar te nemen over 1,5 week.

Donderdag ben ik niet naar de day care gegaan, omdat ik een dag mee wilde lopen met Evita op het Women empowerment project. Aangezien dit op dezelfde locatie was, was het geen probleem. Eerst hebben we Engelse les gekregen. Tijdens de les heb ik een oud examen van hun gemaakt en heb ik meegedaan met hun Engelse game. Maar tijdens het examen moest ik mijn dromen opschrijven.

Dit heb ik opgeschreven: My biggest dream is travelling around the world and see a lot of beautiful places. I would love to see every country in my life. My other dream is to help people that really need help. For example people who are poor or people who have experienced something terrible or children who suffered from youth trauma. I hope I can do this for the rest of my life. It makes me happy to see other people happy.

Daarna hadden we het over vrouwenrechten gehad. Dit vond ik erg interessant en de vrouwen die er waren ook. Je merkte ook dat deze vrouwen niet veel af weten van de rechten die ze hebben als vrouw zijnde. Ik ben blij dat er een project als Women empowerment bestaat. Het is zo belangrijk dat vrouwen weten wat hun rechten zijn. Zeker in dit soort ontwikkelingslanden als Sri Lanka enz.

Vrijdag was een speciale dag op de day care. Het was namelijk "Happy children's day". Ze hadden het een klein beetje versierd met ballonnen, zag er wel gezellig uit! Ze deden in ieder geval hun uiterste best om er iets leuks van te maken voor de kinderen. Naar mijn mening is dat wel gelukt. Verder hebben we lekker met de kindjes gespeeld en wat met ze "geknutseld". Je zag aan alles dat het een speciale dag voor ze was, want als lunch hadden ze namelijk aardappels met wat groenten erdoor gestampt en per kind 2 stukjes "kroepoek". En ze kregen als ze hun bord leeg hadden een ijsje. Dat was bijzonder aangezien ze normaal alleen maar rijst krijgen. Na de day care zijn Evita en ik gelijk naar het bus station in Pettah gegaan om daar de bus naar Ella te pakken. Met lekkere muziek op de achtergrond vertrokken we dan om 13:20 naar Ella. De busreis verliep eigenlijk lekker rustig. Zodra we erin zaten ben ik eigenlijk meteen in slaap gevallen (was echt moe) en 1,5 uur later werd ik pas wakker. Daarna werd de bus steeds drukker en drukker. En net zoals de vorige busreis werd hij helemaal volgepropt. Mensen stonden echt hutje mutje op elkaar. Het grappige was dat op den duur onze bus even stopte en naast ons ook een andere bus. En bij die andere bus stapte een man uit, die ging bidden bij een Boeddha langs de weg en kwam toen met onze chauffeur ff praten en rende erna weer terug zijn eigen bus in. Evita en ik keken elkaar aan en schoten echt in de lach. We hadden beiden zoiets van: "dit gebeurt ook echt alleen maar hier in Sri Lanka". Uiteindelijk waren we bijna bij Ella en toen zei de chauffeur dat we eruit moesten. Wij zo van heeft hij het nu tegen ons. En ja hoor we moesten er nu uit, want de bus kwam niet dichter dan 3,5 kilometer bij Ella in de buurt. Dus we moesten met de tuk-tuk verder. Nou lekker dan dachten we, daar sta je in het donker op een verlaten weg met wat tuk-tuk drivers. Toen we uitstapten kwamen er al gelijk allemaal mannen naar ons toe of we een tuk-tuk moesten. Maar we vertrouwende ze niet echt, want sommigen waren dronken en kwamen wel heel dichtbij. Ze bleven maar aandringen en ik voelde me eigenlijk helemaal niet veilig. Dacht echt we moeten hier nu zo snel mogelijk weg. De meeste mensen uit Sri Lanka zijn super aardig en behulpzaam, maar je hebt er een paar tussen zitten die je niet kunt vertrouwen en die verkeerde bedoelingen hebben. Uiteindelijk zijn we maar bij een man ingestapt en die heeft ons naar het hostel gebracht. Van tevoren had hij het hostel gebeld of het adres klopte. Dus toen had ik wel een beetje een redelijk gevoel, maar nog niet echt. We hielden het op de telefoon van Evita een beetje bij of hij niet verkeerd reed. Maar nee gelukkig reed hij goed en waren we om 21:15u veilig aangekomen bij ons hostel. Wat was ik blij dat ik bij die mannen weg was. Hier stond een lief vrouwtje klaar om ons op te vangen en daarna kwam haar zoon om dingen uit te leggen. Hij vroeg of we plannen hadden en aangezien wij heel graag naar "Hortons Plains" wilden, heeft hij zo laat nog een taxi geregeld voor de volgende dag. Omdat deze om 5:00u zou vertrekken, zijn we snel iets in de buurt gaan eten. Heerlijke spaghetti met een fruit juice gehad! En daarna zijn we tegen 23:00 gaan slapen.

4:15u ging dan de wekker en na een lekkere warme douche was ik behoorlijk fit. Ze hadden speciaal voor ons ontbijt gemaakt voor onderweg. Dat was super lief van ze en het was ook nog eens behoorlijk lekker. Om 5:00u vertrokken we dan richting Horton Plains. Naar een rit van 2 uur, waar we het begin van de zonsopgang hebben gezien, waren we aangekomen bij Horton Plains. Het ticket kopen was nog een gedoe. Omdat ze dachten dat Evita een local was (ze is geboren in Sri Lanka maar ze is opgegroeid in Nederland) moesten we onze paspoorten laten zien. Maarja die hadden we niet bij ons. Dus ging ik aan de chauffeur vragen waarom we geen ticket konden krijgen. Hij met ons meegelopen en had met die man in het Singalees gepraat. Daarna weer vertaald voor ons en toen was er geen probleem meer en kregen we de tickets. Wij weer in het busje gegaan, omdat het nog een paar kilometer was tot de ingang. Onderweg hebben we 3 herten gezien, waarvan er eentje zelfs heel dichtbij. En daar begonnen we dan aan een wandeling van uiteindelijk ongeveer 10 kilometer. Het was echt heerlijk om daar te lopen, zoveel groen en prachtige uitzichten. Als eerste kwamen we langs "Mini Worlds End". Daar had je al een prachtig uitzicht over de bergen. Hier was de afgrond "slechts" 270 meter diep. Daarna zijn we via een behoorlijke klimtocht uitgekomen bij "Worlds End". Omdat je hier nog hoger zat en een diepte had van 870 meter, had je hier natuurlijk een prachtig uitzicht. Onze laatste stop was de Baker’s Falls. Het wordt gezien als een van de mooiste watervallen van Sri Lanka en daar moet ik ze wel gelijk in geven. Het was echt prachtig! Hier ben ik echt helemaal tot rust gekomen en het verbaast me niks dat dit op het wereld erfgoed staat. Dit is echt een van de mooiste natuurgebieden die ik ooit heb gezien.

Toen we na bijna 4 uur uitgewandeld waren, zijn we met de bus teruggereden naar Ella. We waren eerlijk gezegd best uitgeput. Tijdens de rit zijn we door een hele grote militaire basis gereden. Ik vond het wel gaaf om dat te zien. Zo groot had ik het niet verwacht. Ik was wel onder de indruk. Eenmaal aangekomen bij ons hostel wilden we onze tijd hier goed benutten, maar we waren ook best moe. Uiteindelijk hebben we besloten om naar Little Adam's Peak te gaan. Dat was 3 kilometer van ons hostel vandaan, dus hebben we dit ook maar gelopen. Toen we bij de ingang aankwamen, of ja, er was niet echt een ingang eerder een pad. Ik vond het niet erg duidelijk aangegeven. We hebben dat pad gevolgd en hier liep je ook weer midden in het berglandschap. Aangezien het niet echt goed stond aangegeven wat de route precies was, waren we de verkeerde kant opgelopen en kwamen toen op een punt uit waar het doodliep. Dus wij dachten gelijk ohh dan hadden we net die andere afslag moeten nemen. Op weg terug naar die eerdere afslag, kwamen we een Canadees koppel tegen die blijkbaar ook verkeerd waren gelopen. Samen wilden we al teruglopen en toen kwam er een jongen (10 jaar ongeveer) naar ons toe en vroeg zo Little Adam's Peak? Wij zo van Yes. En die heeft ons via een lekkere/zware klim naar de trappen geleid (dit is niet de originele route). Aangekomen bij de trappen had ik echt een zwaar gevoel in mijn benen. Maar dan moet je nog al die trappen op. Uiteindelijk na 2 korte pauzes waren we boven aangekomen. Het was ook weer prachtig! Je had hier ook weer een mooi uitzicht over de bergen en dan vergeet je even de pijn in je benen. Heerlijk vond ik het om het te zien! De weg naar beneden was veel makkelijker en toen hebben we wel de goede route gelopen. En dit was inderdaad gewoon vrij vlak vanaf de trappen.

Aangezien we geen lunch hadden gehad, kregen we tegen 17:00u toch wel honger. Toen zijn we bij een heerlijk restaurantje gaan eten. Ik had rijst met 3 verschillende vegetarische curry's besteld. Het was echt lekker. Alleen dacht ik dat ik een boontje aan het eten was. Zo zag het er echt uit! Maar het bleek een groene peper te zijn en ik had hem in een keer in mijn mond gestopt. Dat was wel even pittig haha! Maar verder was het heerlijk! We hebben de dag afgesloten met een heerlijke curd met honing. Echt een aanrader als toetje.

Zondag hebben we onder het genot van een boormachine en veel vliegen een heerlijk ontbijt gehad. Ze hadden een verse juice gemaakt, thee, koffie, geroosterd brood, lekker aardbeienjam en een heerlijk eitje erbij. Daarna hebben we betaald en onze reis terug naar Colombo gevorderd met de trein. Voor het eerst in mijn leven 1ste klas gereisd. Heerlijke stoelen die je kon verstellen naar achteren, airco, wifi maar die werke maar heel soms, tv waar ze verschillende films op afspelen (Jack the giant slaver (2x), Taken 2, Rapunzel, Maze runner, Noah). Maar bovenal hele mooie uitzichten werd er gezegd.. Het schijnt een van de mooiste treinreizen te zijn. Je doet er wel 10 uur over om van Ella naar Colombo (+/- 200 kilometer) te komen. Eenmaal begonnen aan de trein reis heb ik een aantal foto's proberen te maken van de mooie uitzichten. We reden door de bergen waar veel natuur te zien was. Je zag tussen de bergen veel arme huizen. Het natuurgebied eromheen was prachtig met veel theeplantages en af en toe een waterval er tussendoor. Ik kan me wel voorstellen dat het een van de mooiste treinreizen is die iemand meemaakt. Zoveel verschillende dingen qua natuur. Wat me wel erg opviel is dat er veel mensen gewoon over het spoor liepen en dat mensen met kleine kinderen naar de trein ging kijken. Het verbaasde me eigenlijk wel dat ze het hier leuk vinden om naar een rijdende trein te gaan kijken. De treinreis zelf was iets comfortabeler dan mijn eerste treinreis hier. Aangezien we 1ste klas hadden gereserveerd, waren we verzekerd van een zitplaats. Dat is wel fijn als je er 10 uur in moet zitten. De trein schokte wel heel erg op en neer. Na 5 uur ongeveer had ik wel een beetje genoeg natuur gezien en heb ik wat proberen te slapen. Ik was echt supermoe. Maar omdat de trein zo schokte kon ik niet erg goed slapen, dus was ik zo weer wakker. Omdat ze tegen ons hadden gezegd dat we eten kregen in de trein, had ik niet echt iets meegenomen: alleen een paar koekjes. Maar dat viel tegen want je kon maar 1 ding van een hele menukaart bestellen. En dat was een klein bakje noodles. Die had ik maar besteld omdat ik echt honger had. Verder heb ik nog wat muziek geluisterd, gelezen in mijn boek en wat van de verschillende films gekeken. Alleen hier zat geen geluid bij haha. Maar ik kon alle films al dus ik kon het op zich wel volgen. De laatste 2,5 uur heb ik me een beetje verveeld. Het was al donker buiten dus je kon niks meer zien. En eerlijk gezegd was ik wel een beetje klaar met de lange reis. In Sri Lanka doe je sowieso overal veel langer over om ergens te komen. Ik moet zeggen het treinpersoneel was wel heel erg charmant en aardig! Uiteindelijk kwam we bij Colombo aan en daar hebben we een tuk-tuk naar huis gepakt. Thuis hadden ze nog eten voor ons bewaard en moesten we nog even de les voor maandag voorbereiden. Dat was vrij snel gedaan en daarna heb ik mijn bed opgezocht om heerlijk te gaan slapen.

Ik heb echt genoten van mijn laatste weekend weg! Het was super gezellig met Evita. Prachtige natuurgebieden en uitzichten gezien. En wederom een heerlijke sportieve zaterdag gehad waarop we 19 kilometer hebben gelopen! Een zeer geslaagd weekend gehad en ik ga met volle energie beginnen aan mijn laatste week!

Alweer mijn laatste week hier in Sri Lanka en op de day care. Wat is de tijd voorbij gevlogen. Maandag was het rustig op de day care. De kinderen waren nog lekker moe van het weekend. Anouh was wel weer terug na een week afwezig te zijn geweest. Ik was blij om haar weer te zien. Verder was er eigenlijk niet veel speciaals gebeurt. Alleen toen iedereen klaar was met eten kregen ze een soort van fruit salade als toetje. Iedereen vond het super lekker, omdat ze nog nooit eerder hadden gehad. Ik merk wel dat het eten tegenwoordig iets meer variatie heeft en dat het over het algemeen voedzamer is voor de kinderen. Dat doet me wel goed.

Dinsdag hebben Evita en ik 2 Nederlandse liedjes met de kinderen gezongen (in de manenschijn en ik zag 2 beren). Ze vonden het leuk, maar begrepen er niks van haha. Bij het liedje "in de manenschijn" hadden we een dansje bedacht. Na de day care konden we dan eigenlijk ons eigen saree passen. Deze was namelijk nog altijd bij de maker voor de ondertop. Het was wel even wennen om hem aan te hebben. Maar hij was helaas nog niet af. Ze moesten de ondertop nog stikken. Erna zijn Evita en ik naar Odel geweest. Het is een soort duur warenhuis, waar vooral toeristen en hele rijke Sri Lakaanen komen. Ik had er een lekker cupcake gekocht. Gewoon omdat ik er zin in had.

Woensdag had ik een leuke dag op de day care. Toen ik aankwam, kwam er een zuster naar me toe en zei dat ik mooie ogen had. Vervolgens had ze aan Chathurika (onze vertaalster) gevraagd of ik lenzen in had. Ik zo nee haha dit is mijn eigen kleur. Maar hier zijn ze niet gewend om lichte ogenkleur te zien. Ik vond het wel grappig en een mooi compliment. We hadden weer de Nederlandse liedjes gezongen en voor de les hadden we een bloemenketting gemaakt. Het ging niet helemaal zoals we dachten, omdat de rietjes kleiner waren dan de gaatjes die we hadden gemaakt. Maar het was een gezellig dag. De kinderen hebben er met plezier aangewerkt. Bij het eten was er een meisje (Sanuka) aan het huilen omdat ze haar moeder misten. Ik heb haar toen op mijn schoot genomen en na een tijdje was ze weer stil. Ik vond het best wel zielig. Van te voren was Kavisha nog even een knuffel komen geven. 'S middags hadden we de afternoon class. Ik vond het wel leuk, maar het was best vermoeiend. We zitten in een super klein lokaal met +/- 15 kinderen en 3 volwassenen. Dus het is altijd lekker warm, zeker omdat hier geen ventilatie is en de ramen niet echt doortochten. En de concentratie van de kinderen was in het begin goed, maar na een tijdje viel die echt helemaal weg. Toen we thuis kwamen ben ik naar de supermarkt gegaan om spullen voor vrijdag te halen (mijn laatste dag). Ik heb een ananas, cake en wat te drinken voor ze gehaald. 'S avonds heb ik al een deel van de les voorbereid voor vrijdag. Omdat ik wilde dat het iets speciaals zou gaan worden.

Donderdag kwam ik aan op de day care en Anouh was al aan het zwaaien toen we aankwamen. Heel verlegen dat ze is ging ze toen aan de andere kant van het lokaal zitten en dan kijkt ze je aan vanuit die kant met haar lieve 'ondeugende' ogen. Ze is ook echt een schatje! Vandaag hadden we een nieuw Nederlands liedje gezongen namelijk: Mijn tante uit Marokko. Het was best wel grappig. Voor de les hadden we kronen gemaakt. Deze konden ze dan inkleuren en wij zouden ze dan vast maken. Op het einde was iedereen een Queen of een King. Na de les hadden we nog wat tijd over en toen wilde Anouh als aapje op mijn rug. Kleine monkey! Tegen half 12 kwamen de kinderen van de overkant erbij. Voor het eerst had Kavisha ook een uniformpje aan sinds 6 weken tijd. Ik had al eerder aan de zuster gevraagd waarom zei er nooit eentje aan had, maar iemand was met die van haar ervandoor gegaan. Dus ze moest wachten op een nieuwe. Tijdens het omkleden van de kinderen kwam ze naar me toe en we hadden de grootste lol met zijn 2e. Erna kwam ze op mijn schoot zitten en hebben we zo gezeten tot het eten kwam. Na het eten hadden we nog tijd over voor ze gingen slapen en toen moest ik Nethumi en Kavisha beide optillen en rondjes lopen. 'S middags was mijn laatste afternoon class. Het was leuk, maar raar tegelijkertijd. De kinderen wilde niet dat ik ging. Ze wilde me hier in Sri Lanka houden. We hebben een paar liedjes gezongen en oefeningen gemaakt over de maanden van het jaar en gevoelens. Erna waren we even naar buiten gegaan voor een groepsfoto. Toen de les was afgelopen heb ik afscheid van ze genomen. Thuis hebben we de les doorgenomen. Iedereen was ermee eens met mijn ideeën die ik had voor mijn laatste dag. Erna ben ik gelijk mijn saree gaan halen, die was klaar. Deze kan ik dus morgen dragen op mijn laatste dag!